Naa Fierooben

In dat Joor heff ik mi ne olle sösshunnerföfftiger BMW tolegt, foor de avers nur twe Joor, sei wier ‘n beeten hoch inne Sitt, kunn jümmers bien Anholln nur mit een Been anne Eer.

De BMW kreeg mien Broder, ik haal mi ne Harley-Davidson. Veel Tied harr ik jo nich toon Föörn, meist stünn de Maschien inne Garasch.

Dat leeg avers ook dooran, dat dat Moped so schwier wier, ik biet Anholln uppassen mööt, dat sei mi nich umfüll. As mi dat eenmool fört Huus passeert is, ik anderthalf Stünn luurt heff, dat mi een biet weller Upstelln hülpen deit, harr ik de Nääs full, heff sei afgeven un mi ne CanAm köfft, de hett dree Rööd, fallt nich üm.

Un dee Maschien föör ik hüttoodags noch.

Af un too kunn ik mi denn ook de Tied nääm to reisen, wenn ook veel to weeni. So sünd wi (mien Fruu un ik) meist över de Wienachsferien, na Dänmark föört, up de Busteeln harrn de Lüüd frie; ass de Kinners grötter wäärn un laater, as sei ut’n Huus, hebbt wi uns Reis alleen maakt, jümmers annen Limfjord.

Tweemool sünd wie mit een fun miene grooten Sööns na Usbekistan mit’n Fleeger, hei hett nich nur een Usbekistanin heiraat, nee mööt ook door för seine Firma Upträägs beschnakken.

Mi hett dat Land, de Lüüd bannig gefullen, Gastfründschaft waart grootschreven. Se hebbt uns holpen, Besünnerliches, Eenmooliges seen too kriegen.

Waant hebbt wi in Buchara, wiern avers ook in Taschkent, Sarmakand un Chiwa.

Hebbt uns de olln Moscheen un Medresen ankeeken, wiern in Paikent, door geef dat Petroglyphen, poor tusind Joor olle, inne Fels ritzte Figurns.

Fun de Reiss’s heff ik twe dicke Billerböker maakt.

Billerböker heff ik nok mier mookt, fun miene Hoobenbuusteeln, fun uns Dänemarkreiss’s, uns Tuur naa Sankt Petersborg un doorfun, wat mi soo övern Wech loopen un upfulln is.