För de Lüüd, de mi een beeten kennt, un de, de mi nich kennt avers wat över mi weeten wüllt.

De Tied in’n Lauer Weg

Twedusindtwölf hett sick weller veel ännert, inne Meckelborger Straat kunnen wi nich länger waan, de Besidder wull door sülben intrecken; mit miene Abeid uptohöörn wier dat all lang Tied; dat Huus innen ‚Haler Ort‘ verpacht; hebbt wi unsdat Huus ‚Lauer Weg achuntwinti‘, ook in Slutup, köfft.

Soo’n beeten heff ik mi nu an dat Oolendeel wennt, fotografeer veel, lees mine dänschen Bööker toon tweit un drütt Mool (heff jo man nur dusindeenhunnertachunsössti), föör mit de CanAm över de Dörpers, Kajaks un Foorröd gifft dat ook, aff un too kümmt ook en, de mien Injenörweeten bruukt.

Keen nu ni mier leesen mach, de kann sik Biller ankieken.

Fun de över eenuntwintidusindnegenhunnertveerunföffti Billers in mien Compjuter heff ik oon lang naatodenken welk ruutsöcht.