Mine Leertied as Architekt

Negenteinhunnertfiefunsössti wier ik fartig mit't Studeeren, har mien Diplom as Hoochbuuinjenör, nu güng dat los mit de Abeid bi de Dütsche Bunnespost. De Abeidssteel wür in Hamborg in't Huus fun de Over-Postdirektschon. Mütt jeeden Dag mit de Isenbaan foorn, man de Post hett mi de ierste Klass betaalt.
Knapp een Joor wier ik doorbi, as sik ruutstüll, dat miene Verplichtung fief Joor för de Post too abeiden, ierst naa de Fastinstellung as Beamter up Levenstiet tellt, ik  dree Joor as 'Aspirant' afrieten schull, bünn ik nich länger doorbi bleeven.

Denn nu, bi de Post, heff ik dat jo mitkreegen, as wi dat door arbeid wör, de Lüüd käm morns Klock neegen, leesten Zeitungs, drünken Kaffe, güngen up 'Deenstgang', wiern af un to in't Kontor un naamiddags Klocken dree wier Fieravend. De Arbeidswies hett mi överhaupt nich gefulln, heff in Sack haut. End fun de Geschich wier, ik mööt mien Stipendium trüchbetaalen, weern doormals 'n Huupen tusind D-Marks.

Bünn denn, Negenteinhunnertsössunsössti , in Lübeck bien Architekten Vossgrag anfung, inne Straat Wakenitzmuur, dat Huus gifft dat nu nich mier. Dat wier 'n anner arbeiden, soo, as ik mi dat wünscht heff.